Sinds 1 april 2019 zijn aanbestedende overheden verplicht om elektronische facturen te ontvangen van ondernemingen die daarvoor kiezen.

Vanaf 1 november 2022 zal de overheid bedrijven verplichten om hun facturen na uitvoering van overheidsopdrachten en -aanbestedingen, elektronisch en op een gestructureerde manier te verzenden. Hiervoor zal de Peppol standaard worden gebruikt (richtlijn 2014/55/EU).

Peppol (Pan-European Public Procurement Online) is een beveiligd, internationaal netwerk dat bedrijven in staat stelt documenten en gegevens uit te wisselen met iedereen die als lid van het netwerk is geregistreerd.

Die verplichting zal echter niet onmiddellijk op elke overheidsopdracht of aanbesteding van toepassing zijn, maar zal gefaseerd worden ingevoerd.

De ingangsdata voor het verplicht versturen van B2G elektronische facturen zetten we hierna op een rijtje:

• 1 november 2022: facturen naar een overheid voor opdrachten waarvan de geraamde waarde gelijk is aan of hoger is dan de Europese drempel (die bedraagt EUR 214.000)

• 1 mei 2023: facturen naar een overheid voor opdrachten waarvan de geraamde waarde gelijk is aan of hoger is dan EUR 30.000.

• 1 november 2023: alle facturen naar een overheid (met uitzondering van de facturen onder de drempel van EUR 3.000, excl. btw)

Opdrachten onder de EUR 3.000 zijn in beginsel vrijgesteld, maar elke bestuursniveau zou kunnen besluiten hiervan af te wijken.

Bovenstaande maatregelen kaderen in de implementatie van de Richtlijn 2014/55/EU, die overheden verplicht tot het aanvaarden en verwerken van elektronische facturen voor overheidsopdrachten.

Verwacht wordt dat de verplichting omtrent elektronische facturatie in de nabije toekomst zal worden uitgebreid naar de B2B-sfeer. In een recent Parlementaire vraag laat de minister van financiën weten dat er wetgeving klaarligt om het uitreiken van gestructureerde elektronische facturen in een B2B sfeer verplicht te maken (Kamer, Vragen en Antwoorden, 2021-2022, QRVA 55/091 d.d. 09.09.2022).

De doelstelling is om de zogenaamde btw-gap verder te dichten, i.e. de grote kloof tussen wat overheden werkelijk ontvangen en wat ze zouden moeten ontvangen.

Op basis van het meest recente onderzoek bedraagt de VAT gap 134 miljard voor alle lidstaten samen. Voor België wordt geschat dat van de 36,1 miljard geprojecteerde btw-inkomsten er uiteindelijk maar 31,7 miljard in de schatkist terecht komt. De VAT gap bedraagt daarmee ongeveer 12%. België bevindt zich met dit cijfer in de middenmoot van het Europese peloton.

België volgt hiermee het voorbeeld van andere landen die al maatregelen op vlak van e-facturatie of transactionele rapportering hebben genomen. Een constante in het Europese verhaal is dat elk land het anders aanpakt. Het versnipperd landschap jaagt het bedrijfsleven op kosten en maakt het voor bedrijven moelijker om de oplossingen centraal uit te rollen. De EU Commissie is zich bewust van de problematiek voor het bedrijfsleven. In een poging om meer harmonisatie te bekomen zal deze eerstdaags met een voorstel komen in het kader van haar «VAT in the Digital Age»-initiatief. Naar verluidt worden meer details over deze EU voorstellen door de Europese commissie vrijgegeven op 16 november 2022.

Een verplichting om van e-invoicing gebruik te maken kan enkel worden opgelegd mits een akkoord van de EU (machtiging van de Raad op voorstel van de Commissie). Op dit ogenblik is de administratie dan ook in overleg met de diensten van de Europese Commissie. 

Hierbij is het maar de vraag of de Commissie wel zou toestaan dat België enkel het verplicht uitwisselen van de facturen tussen partijen zou implementeren. Bij eerdere plannen werd er voor de gegevensuitwisseling gedacht aan Peppol als algemene standaard voor B2B e-facturatie (zonder uitwisseling van data met de fiscus). Het zou best wel eens kunnen dat de Commissie België ook zal vragen om de invoering van e-invoicing te koppelen aan e-reporting.